Poggio Bustone- Rieti

 We lagen gisteren om 21.00 u in ons bed: alle vier uitgeteld!

Ook het avondeten was niet echt een succes nadat we enkele meegebakken vliegen en wat haren vonden in ons bord: onze honger was rap gestild en een dessert  lieten we dan maar voor wat het is.

Dit dorp zal ik mij herinneren als het dorp van de huilende honden: een symfonie vannacht😂maar toch voel ik mij goed uitgerust.

Vandaag lopen we langs het Rietidal. Maar eerst richting startpunt van vandaag : een prachtig beeld van een schaapscheerder en dan zijn we op weg voor 18 km.Een mooie boswandeling met telkens fantastische doorkijk naar het bergdorp waar we vertoefden.We lopen grotendeels door de schaduw en komen na ong.3 uur aan in Cantalice:een heel mooi bergdorp dat letterlijk plakt tegen de flanken.Hier starten we met een verjaardagslied voor Colette die 2 jaar wordt vandaag( kleindochter van Mick).

Daarna via trapstraten tot helemaal boven in het dorp waar we op een heel mooi pleintje stuiten met originele fresco’s uit de 14de eeuw.

Kort daarna: eindelijk een alimentari ( klein winkeltje) waar we vers fruit , kaas en frisdrank kopen Er staat  een uitnodigend tafeltje aan de winkel en dus beslissen we om daar direct alles op te eten.We willen op deze camino het Santuario della Foresta bezoeken: een voormalig Franciscaans klooster waar verslaafden begeleid worden om nadien misschien de stap naar de maatschappij te kunnen zetten.

Eerst passeren we nog een kleine kapel: nu ook een herdenking aan Marcella Mariani : een actrice die blijkbaar met een vliegtuig dat opsteeg uit Brussel, is neergestort in 1955.

Sante, een bejaarde Italiaan is daar zowat de conciërge en heeft ons grondig ingelicht over dit gebeuren😉en geeft ons nog post mee voor een zekere ‘ Bruno’ in het Santuario.Na een uur komen we aan in het klooster dat jammer genoeg pas open gaat om 14.00 u .

En het is Bruno die de deur opent en ons vertelt dat we een rondleiding kunnen krijgen als we nog een half uurtje wachten.En dat doen we! En het was de moeite !Wat een prachtig klooster met een intense geschiedenis: te veel om hier op te sommen. Nu weten we ook dat het Tau kruis verwijst naar de laatste letter van het Hebreeuws alfabet en door Fransiscus werd gekozen als symbool van nederigheid.

Bruno is 75 en verblijft en woont reeds 30 jaar in het klooster: heeft een zwaar verleden als heroïne verslaafde.De mensen die hier tot rust komen en afkicken van hun verslaving, werken in de tuinen die er  prachtig bij liggen.

Na de rondleiding van 1 uur dalen we verder af naar Rieti: letterlijk het middelpunt van Italië.We logeren in een prachtig hotel met vergane maar nostalgische charme: hoge plafonds,kroonluchters….echt heel tof.

Nu nog een lekkere maaltijd ( hopelijk) en laat het hier dan maar donderen en regen.Morgen een nieuwe dag 😉

Ciao