Calvi Dell’ Umbria- Collevecchio

Wat heeft de rustdag deugd gedaan: boekje lezen,wat zwemmen, was en plas doen want ondertussen hangt er wel een geurtje aan onze kleding:vooral de kousen😂.

De eerste  avond hebben we  er fantastisch lekker gegeten: het restaurant-hotel ‘ staat in de regio gekend als het beste👍.Gisteravond was wel wat mysterieus: wij met ons vieren helemaal alleen in het hotel.Ook de keuken was gesloten maar de eigenaar had voor een bord kaas en hesp met brood gezorgd en we spoelden dit door met een lekker flesje wijn.

Maar laten we verdergaan met vandaag.De nacht was niet zo denderend.Ook vannacht deelde ik het bed met mijn ‘seur ‘.Eerst leek het alsof ik op een springkasteel sliep want telkens ons Lutgart zich draaide( en dat doet ze heel veel) vloog ik wat de hoogte in om terug op de matras te belanden😂Kort nadien leek het zelfs meer op een tumbling mat😂Vanmorgen had ik het gevoel niet geslapen te hebben.Maar na een verfrissende douche en een lekker ontbijt waren we vertrekkensklaar.

Veronica, een hele lieve dame die ons gedurende twee dagen echt goed verzorgd heeft, wou nog even een babbeltje slaan: ze behoort tot een drieling ( 2 meisjes en een jongen) en ze is een echt familie mens! Ze wonen allemaal nog bij ‘ la  mama’.Hun moeder is met de drie kinderen uit Singapore vertrokken toen ze 3 jaar waren.De relatie met de vader was ,zacht uitgedrukt, niet goed.Veronica vereert haar mama voor haar kracht, eenvoud en oprechtheid.Ze leerde haar 3 kinderen respect te hebben voor elk levend wezen.En blijkbaar is het ook een heel goeie kokkin!

Na dit babbeltje stappen we snel in de auto: want we moeten terug naar het eindpunt van onze vorige tocht.

We lopen al snel Calvi dell’Umbria door : 589 treden om het dorpje te verlaten.Ook hier hebben de mensen oog voor detail: mooie en originele beplantingen en bloemen langs de gevels!Al snel komen we op een smal bospad dat wat stijgend doorloopt naar S Maria Maddalena.Iets verder verzwicht ons Lut haar enkel en beslist ze om met de auto verder te gaan ( een vriendelijk Italiaans koppel dat daar woont, stelde zelf voor om haar te brengen naar Collevecchio nadat de bevroren boontjes die we tegen de enkel hielden niet echt hielpen 😂Wij stappen gezwind dus met ons drieën verder en na een stevige klim door hoge begroeiing en een pad dat helemaal geen pad lijkt, komen we na 4 u aan in Cicignano: een prachtig oud cirkelvormig ommuurd stadje uit de 12de eeuw.Alle huizen hebben dus langs de omwalling een ronde muur!Er zijn nog 37 vaste bewoners, de andere huizen zijn weekend-vakantiehuizen.We hebben een leuke babbel met een koppel dat door het raamkozijn komt kijken wie die vrouwen zijn met dat vreemde taaltje.Blijkbaar zijn wij de eerste Belgische pelgrims waar ze mee babbelen: meestal zijn het Nederlanders en Duitsers die aan hun huis passeren.Omdat ze zo leuk ieder door een raam met luiken hingen,vergeleken ze zichzelf met de oude, gepensioneerde versie van Romeo en Julia😉.

Na een korte lunch langs de weg:wat kaas, brood en koekjes van het ontbijt,naderen we onze eindbestemming voor vandaag:Collevecchio.In gedachten met de mooie spreuk die we onderweg op een houten bordje lazen:”een kleine zonnestraal is al in staat om schaduw uit het leven te verjagen “brengen we eerst nog een kort bezoek aan het kerkhof waar Fons Rademakers begraven ligt: hoe hij in Collevecchio terecht is gekomen, zoek ik misschien vanavond eens op:of een trouwe blogger stuurt ons het verhaal in een reactie door😉👍.Al snel staan we voor de poort van ons verblijf voor vandaag, een agriturismo :de eigenaar is het formidabel aan het restaureren en het zwembad kijkt uit op het dorp en de omliggende landhuizen en heuvels van Sabina ( landstreek genoemd naar de Sabijnen: lees maar eens het verhaal van de Sabijnse maagdenroof.

Ciao.